Ανθρωπόκαινος

Ποιητής: Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου

Εκδόσεις: Ενύπνιο

«She lives the poetry she cannot write” Oscar Wilde

Επειδή δεν γράφω ποίηση, ούτε έχω τις γνώσεις να γράψω για ποίηση, πάει λίγος καιρός που κρατώ την καινούρια ποιητική συλλογή του αγαπημένου Κωνσταντίνου Παπαγεωργίου «Ανθρωπόκαινος», αλλά δεν έβρισκα το θράσος να γράψω κάτι. Τη διαβάζω, τη χαίρομαι, μα δυσκολεύομαι να μιλήσω για τεχνοτροπία και ύφος και άλλα τεχνικά. Θα γράψω λοιπόν για το πώς αισθάνθηκα διαβάζοντάς την και για τα σημεία στα οποία ο ποιητής μας κερνά την ευαλωτότητα και την αλήθεια του.

Εκτός από την ευφυία και την ευαισθησία που τον χαρακτηρίζει, ο Κωνσταντίνος κουβαλάει στη φαρέτρα του και το μεγάλο συν του ρόλου του ως ψυχοθεραπευτής. Γι΄αυτό και ξέρει καλά ότι τα τραύματα, που εκτίθενται στο φως, πονάνε όλο και λιγότερο. Μέσα από τα ποίηματά του, μπορεί κανείς να ακούσει τις κραυγές της προσωπικής του αγωνίας.

Μας παίρνει πίσω, στα χρόνια του γυμνασίου, που υπήρξαν, για όλους μας σχεδόν, μια σκληρή και βίαιη μετάβαση. Και μας καθιστά μέτοχους εκείνης της δύσκολης περιόδου, στην οποία αν δεν κατορθώσεις να ενσωματωθείς στο πλήθος, μετατρέπεσαι σε στόχο.

Εξαιρέσεις

Υπάρχουν εξαιρέσεις σε κάθε κανόνα

π.χ. τα ουδέτερα ουσιαστικά με κατάληξη -υ

(δόρυ, δίχτυ, οξύ κ.ά.)

ή τα ρήματα με κατάληξη -ύζω

(δακρύζω, γογγύζω, κατακλύζω κ.ά.)

Μ΄αρέσει που η Γραμματική επιβάλλει τον σεβασμό

στη φυσιολογικότητα των εξαιρέσεων

αν κατά λάθος τις γράψεις ανορθόγραφα

οι δασκάλες θα σε κατσαδιάσουν

για έλλειψη σεβασμού στη διαφορετικότητα

για αμέλεια, ημιμάθεια, ρατσισμό.

Στο μεταξύ σ΄αυτό το Γυμνάσιο

να μια εξωγλωσσική εξαίρεση

σ΄αυτό τον διάδρομο, τελευταία αίθουσα αριστερά

πρώτη σειρά, τρίτο θρανίο.

«Κυρία, κυρία! Σας επισκέπτομαι από το μακρινό μέλλον χάριν

μιας ψυχοθεραπευτικής άσκησης. Είδηση δεν πήρατε τι έγινε στο

διάλειμμα; Πώς και δεν είδατε που τον κοροϊδεύουν για τον τρόπο

με τον οποίο μιλά, περπατά, γράφει, παίζει ποδόσφαιρο, αναπνέει,

υπάρχει; Κοιτάξτε μια στιγμή έξω από τη γαλάζια Γραμματική σας».

Κάθε πρωί πάει στο σχολείο

ευχόμενος να μην τέλειωνε σε -υ, να μην κατέληγε σε -ύζω

είναι μόλις δώδεκα ετών

το ημερολόγιο αναγράφει 1993

που θα πει ότι είναι υπερβολικά νωρίς

για να υποστηριχθεί μια τέτοιου είδους εξαίρεση.

Μας ανοίγει ένα παράθυρο να κρυφοκοιτάξουμε τον κόπο και τον πόνο του ποιητή που φτιάχνει ένα ποίημα.

Αράχνη

Μην υποτιμάτε

τον κόπο μου

τον πόνο μου

όταν παράγω το νήμα

δεν είναι σάλιο να το φτύσω

και ξεμπέρδεψα

είναι ποίημα λεπτεπίλεπτο

να το φτιάξω

κι έπειτα να ζω επάνω του

δήλωσε ένας ποιητής.

Τα ποιήματα γράφονται και στις χαρές, μα τα σπουδαία, τα οικουμενικά ποιήματα δημιουργούνται όταν η καρδιά πονάει, όταν η ανάγκη είναι τόσο μεγάλη που φοβάται ο ποιητής πως θα τον καταπιεί, όταν κλείνουν κύκλοι, όταν χάσκεις μετέωρος ανάμεσα στο πριν και στο μετά, στον μη τόπο…

…Όταν οι έρωτες καταρρέουν και συνθλίβονται…

Μέδουσα

Όταν έφευγες με προειδοποίησες

να μην τολμήσω να σε κοιτάξω

επειδή θα συμβεί κάτι φοβερό.

Η Ιουδήθ κοίταξε κι έμεινε στήλη άλατος

ο Ορφέας κοίταξε κι έτσι έχασε την Ευρυδίκη

εγώ ούτε που σε κοίταξα, σ΄το ορκίζομαι

πώς στο καλό έχω μεταμορφωθεί σε πέτρα;

…όταν ο άνθρωπος κατεβαίνει τόσο χαμηλά που τρέφεται ηδονικά από τη δυστυχία του άλλου…

Τhe bystander effect

Eσύ είσαι, άνθρωπε

ο άνθρωπος που είδε τον άνθρωπο να:

α σφυκτιά

β υθίζεται

γ ρονθοκοπείται

δ ολοφονείται

ε ξουδετερ’ωνεται

ζ αλίζεται

η ττάται

θ ρηνεί

ι σοπεδώνεται

κ ακοποιείται

λ ιθοβολείται

μ αρτυρεί

ν αυαγεί

ξ υλοκοπιέται

ο υρλιάζει

π νίγεται

ρ ιγεί

σ υντρίβεται

τ ρελαίνεται

υ ποδουλώνεται

φ ωνάζει

χ άνεται

ψ ωνίζεται

ω χραίνει

και τράβηξες βίντεο με το smartphone σου;

….Ευτυχώς πάντα υπάρχουν οι φίλοι. Άλλωστε υπάρχουμε μόνο γιατί μας κοιτάζουν/μας ακούνε:

Πάρε με αμέσως να σου πω τι συνέβη

πώς αλλιώς να καταλάβω αν δεν σ΄τα πω;

(…)

Ένα σημαντικό μέρος της καινούριας ποιητικής συλλογής του Κωνσταντίνου είναι καρπός της περιήγησής του στα λατομεία, τα φαράγγια και τα φυσικά μονοπάτια της Κύπρου. Άλλος Οδυσσέας με σύντροφο το πιστό σκυλί του, τον Κρις. Αυτό το μοίρασμα θα είναι για πάντα το δώρο του Κρις στο αφεντικό του. Και η ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου το αντίδωρο.